Verhalen op de werkplek

 

Vader met Alzheimer en zoon komen binnen in het Odensehuis. Pa vertelt trots wat hij gedaan heeft het afgelopen weekend. Het was nl zo leuk dat een vriend hem op kwam halen om naar de visafslag te gaan. Zoon verbetert pa, door te zeggen dat het niet op zaterdag was, maar op zondag. Een kwartier later vertelt pa hetzelfde verhaal en zoonlief verbetert hem weer. De houding van pa verandert van fier rechtop naar een beetje gebogen. Nog een uur later vertelt pa weer hetzelfde verhaal. En ook bij deze derde keer, verbetert zoonlief zijn vader. Als zoon naar het toilet gaat, loop ik erachteraan. ‘Mag ik je iets vragen’, vraag ik de zoon. ‘Vind je het belangrijk om je vader te corrigeren? Zie je aan hem wat er gebeurt? Hij vertelt iets, maar doordat hij foute dingen zegt, verandert zijn houding en enthousiasme. Het maakt in wezen toch niet uit, op welke dag de mannen weggeweest zijn. Het is veel belangrijker dat we meegaan en enthousiast reageren. Met het corrigeren bereik je dat hij steeds stiller wordt en in een isolement raakt’. Zoon kijkt me aan en ik zie dat het kwartje valt. ‘Wat stom van me’, zegt hij en bedankt me voor het advies.



Hulp van een casemanager

 

Verspreid over de gehele provincie bieden casemanagers ondersteuning bij (vermoedens van) dementie. Ze ondersteunen de cliënt en diens mantelzorger bij het maken van keuzes of het oplossen van praktische problemen. Ze maken hierbij gebruik van sociale verbanden. Het doel is regieversterking van de cliënt en zijn of haar omgeving ten einde de zelfredzaamheid en maatschappelijke participatie te bevorderen.

De casemanager geeft informatie en advies, maar vooral ook uitgebreide vraagverheldering en ondersteuning. De casemanager is een professional die onderdeel uitmaakt van een lokaal samenwerkingsverband, gericht op thuiswonende mensen met dementie en hun naasten. Met behulp van de casemanager kan de cliënt zo lang mogelijk, in harmonie met de omgeving, thuis blijven wonen.